31/7/08

Ραντεβού το Σεπτέμβρη

Καλές μου e-φίλες και καλοί μου e-φίλοι , έφτασε η ώρα που όλες/όλοι περιμένατε! Η ώρα να σηκωθώ να φύγω!!! :)

Ναι , η φύση με καλεί και δεν είναι σωστό να την αφήσω να περιμένει. Πάω να τη συναντήσω κάπου μακριά από την Αθήνα. Θα οξυγονωθώ και θα σας ξανάρθω φρεσκότερος από ποτέ το Σεπτέμβρη!(ή λίγο νωρίτερα...)

Μέχρι τότε να είστε όλες/όλοι καλά και να περάσετε τέλεια όπου κι αν πάτε ό,τι κι αν κάνετε!
Σας αποχαιρετώ με την αγαπημένη μου καλοκαιρινή μουσική:

30/7/08

Κανόνες συμπεριφοράς και καθημερινής επικοινωνίας με άτομα με αναπηρία

φωτογραφια © Γιάννης Μπεχράκης / REUTERS

Αν και ένας στους δέκα ανθρώπους έχει κάποιου είδους αναπηρία, οι άνθρωποι συνήθως νιώθουν αμηχανία όταν συναντούν ένα τέτοιο άτομο.
Λόγω της ανεπαρκούς γνώσης των αναγκών τους και των περιορισμών τους, των τρόπων που
προσφέρεται και λαμβάνεται βοήθεια και λόγω της προκατάληψης ή του φόβου για το άγνωστο,οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να επικοινωνήσουν και να προσφέρουν βοήθεια σε άτομα με αναπηρία.
Οι παρακάτω κανόνες σχεδιάστηκαν για να βελτιωθεί η καθημερινή ζωή των ατόμων με αναπηρία και να εμπνεύσουν τους ανθρώπους να επικοινωνήσουν μαζί τους χωρίς φόβο:

1. Αν κρίνετε ότι υπάρχει ανάγκη να βοηθήσετε ένα άτομο
με αναπηρία, ρωτήστε τον/την ποιος είναι ο καλύτερος
τρόπος να το κάνετε.

2. Όταν συστήνεστε σε ένα άτομο με τεχνητό ή ακρωτη-
ριασμένο χέρι, μην αποφεύγετε να του δώσετε το χέρι
σας. Δώστε το αριστερό σας χέρι ή αγγίξτε τον/την με
μια φιλική χειρονομία.

3. Μιλήστε απευθείας στο άτομο με αναπηρία παρά μέσω
γονέα, συνεργάτη, συνοδού ή διερμηνέα.

4. Μιλήστε φυσιολογικά, χρησιμοποιώντας κοινές εκφράσεις
όπως «τα λέμε», «πρέπει να προλάβω», «θα έχεις νέα μου
σύντομα»- ανεξάρτητα από την αναπηρία που έχει το άτομο
αυτό. Μη φοβάστε να χρησιμοποιήσετε λάθος λέξεις.

5. Αν μιλάτε για λίγο με άτομο σε αναπηρικό καρότσι προ-
σπαθήστε να χαμηλώσετε στο ύψος του, ώστε να απο-
κτήσετε οπτική επαφή.

Η συνέχεια εδώ.

24/7/08

Τις πταίει;


Αντιγράφω από το in.gr :


"Ένας στους τέσσερις Ευρωπαίους μαθητές ηλικίας 15 ετών παρουσιάζει δυσκολίες στην ανάγνωση, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ΕΕ. Το ποσοστό στην Ελλάδα φτάνει το 27,7%, ενώ το 2000 ήταν 24,4%." Η συνέχεια εδώ...


1 στους 4 Έλληνες μαθητές ,λοιπόν, δυσκολεύεται στην ανάγνωση (άρα και στην κατανόηση) κειμένων. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο και ανησυχητικό ποσοστό που σε ορισμένες περιοχές μπορεί να είναι ακόμα μεγαλύτερο!!!


Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω αναλάβει μεγάλες τάξεις του Δημοτικού και διαπίστωσα με μεγάλη έκπληξη το πόσο χαμηλό επίπεδο αναγνωστικών δεξιοτήτων διαθέτουν κάποια παιδιά. Αυτός είναι , άλλωστε , κι ένας από τους βασικούς λόγους που με έκαναν να ασχοληθώ με τη δυσλεξία και τις υπόλοιπες μαθησιακές δυσκολίες.


Η ανάγνωση αποτελεί τη βάση της εκπαίδευσης και κάθε αποτυχία ή δυσκολία σ' αυτή θα έχει τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις σ' ολόκληρη τη σχολική πορεία του μαθητή. Αλλά κι εκτός σχολείου θα υπάρχει πρόβλημα γιατί σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός θα δυσκολεύεται να αντλήσει γνώσεις και πληροφορίες ή ευχαρίστηση μέσω κειμένων (βιβλία , περιοδικά , εφημερίδες , διαδίκτυο, ξενόγλωσσες ταινίες και ντοκιμαντέρ).


Αναρωτιέμαι , λοιπόν, "τις πταίει" γι' αυτή την τραγική κατάσταση;


Η έρευνα αναφέρεται σε 15χρονους μαθητές αλλά σίγουρα "το κακό" ξεκινά πολύ νωρίτερα.


Έχουμε και λέμε:


α. Φταίνε οι δάσκαλοι της Α' Δημοτικού και οι νηπιαγωγοί που δεν προετοιμάζουν σωστά τα παιδιά;


Από την πείρα μου βλέπω ότι μέσα στην ίδια τάξη με τον ίδιο δάσκαλο/νηπιαγωγό υπάρχουν μαθητές που προοδεύουν κανονικότατα και μαθητές που "μένουν πίσω". Άρα δεν μπορεί να ευθύνεται ο εκπ/κός ,αν και δεν αποκλείω καθόλου να υπάρχουν και τέτοιες μεμονωμένες περιπτώσεις.


β. Φταίει το ότι τα σχολεία είναι γεμάτα από αλλοδαπούς μαθητές;


Η αλήθεια είναι ότι το ποσοστό των αλλοδαπών μαθητών έχει αυξηθει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Ακόμα κι αν οι περισσότεροι απ' αυτούς πλέον έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα , ζουν και μεγαλώνουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου τα ελληνικά δεν είναι η πρώτη γλώσσα με αποτέλεσμα ο προφορικός τους λόγος να μην έχει αναπτυχθεί αρκετά , όταν έρχονται στο σχολείο. Αυτός ,λοιπόν, μπορεί να είναι ένας λόγος που η Ελλάδα εμφανίζει υψηλά ποσοστά δυσκολιών στην ανάγνωση.

(Για να μην παρεξηγηθώ , δηλώνω πως δε θεωρώ αρνητική την ύπαρξη των αλλοδαπών μαθητών στα σχολεία.)


γ. Φταίει ο ρυθμός που επιβάλλουν τα αναλυτικά προγράμματα και τα σχολικά βιβλία;


Τα αναλυτικά προγράμματα και κατά συνέπεια τα σχολικά βιβλία ακολουθούν γρήγορους ρυθμούς και δε δίνουν χρόνο στους μαθητές να αφομοιώσουν αυτά που έχουν διδαχθεί. Αυτό υπάρχει ως άποψη για όλες τις τάξεις,αλλά σκεφτείτε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει όταν ο μαθητής είναι στην αρχή. Άρα ,αν δεν υπάρχει και η κατάλληλη υποστήριξη από το σπίτι, ο μαθητής "μένει εκτός παιχνιδιού" από νωρίς.


δ. Φταίει η έλλειψη υποστηρικτικών δομών στο ελληνικό σχολείο;


Αφού γνωρίζουμε την ύπαρξη των αλλοδαπών και των παλλινοστούντων μαθητών στα ελληνικά σχολεία , τότε γιατί καταργήθηκαν τα τμήματα υποδοχής και διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας; Επίσης , γιατί δεν υπάρχουν σ' όλα τα σχολεία τμήματα ένταξης με ειδικευμένους δασκάλους για τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες;


ε. Φταίει το ότι το κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς ανάπτυξης;


Η εγγραφή του παιδιού στο σχολείο γίνεται πάντα με βάση τη χρονολογική του ηλικία. Αυτή ,όμως, δεν αποτελεί πάντοτε αλάνθαστο κριτήριο για την ωριμότητα του μαθητή. Έτσι , πολύ συχνά βλέπουμε παιδιά ανώριμα να εγγράφονται στην Α' Δημοτικού με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και τελικά να μένουν πίσω από τις απαιτήσεις της τάξης. Επιπλέον , η αυτόματη προαγωγή που ισχύει (άτυπα) , δε δίνει την ευκαιρία σ' αυτά τα παιδιά να επαναλάβουν κάποια τάξη. Το νηπιαγωγείο και η Α' Δημοτικού είναι οι μόνες τάξεις που πιστεύω ότι η επαναληψη τους μπορεί να βοηθήσει το μαθητή.(υπό προϋποθέσεις πάντα...)


στ. Φταίει το ότι στο σχολείο δε διδάσκονται τεχνικές κατανόησης κειμένου;



Μέχρι στιγμής , δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη αιτία. Οι γνώμες σας (όπως πάντα) ευπρόσδεκτες!

23/7/08

Το hit του μήνα!!!

Εντάξει , αυτό το κομμάτι μπορεί να μην συνάδει με το υψηλό (;;;;;;) μου επίπεδο και τη θεματολογία του blog , αλλά μόλις το άκουσα ενθουσιάστηκα!!!

Είναι ένα τραγούδι "βγαλμένο απ' τη ζωή" (κακούργα κοινωνία) που θα μιλήσει κατευθείαν στην καρδιά πολλών συνανθρώπων μας...

Το βίντεο δε λέει και πολλά , αλλά το ίδιο το τραγούδι είναι διασκεδαστικό , ευχάριστο κι διαθέτει κι ωραίο χορευτικό ρυθμό. Είναι απ' τα τραγούδια που με κάνουν να γελάω και μου φτιάχνουν τη διάθεση! Ελπίζω να φτιάξει και τη δική σας!

Καλή ακρόαση!


Υ.Γ. Δε νομίζω να ψάχνατε για κάτι πιο "ποιοτικό" καλοκαιριάτικα... :)

20/7/08

Είπαν και ελάλησαν...




Και μετά από ένα μικρό διάλειμμα , συνεχίζουμε το πλούσιο καλλιτεχνικό μας πρόγραμμα με σκέψεις και λέξεις για την εκπαίδευση και τους δασκάλους(=εκπαιδευτικούς γενικώς) :

1.Όποιος είναι ανίκανος να μάθει , διδάσκει. (εμένα εννοεί;;;;;)
Oscar Wilde

2.Οι δάσκαλοι σου ανοίγουν την πόρτα , αλλά πρέπει να μπεις μέσα από μόνος σου. (το κακό είναι ότι μερικοί την ανοίγουμε για να βγάλουμε το μαθητή έξω…)
Κινέζικη παροιμία

3.Αυτό που θέλουμε να δούμε είναι το παιδί να κυνηγάει τη γνώση και όχι τη γνώση «να κυνηγάει» το παιδί. (γι’ αυτό μερικοί μαθητές ακούνε «σχολείο» και φεύγουν τρέχοντας;;;;)
George Bernard Shaw

4.Τα εννιά δέκατα (9/10) της εκπαίδευσης είναι ενθάρρυνση. (συμφωνώ ,αλλά το εναπομείναν 1/10 τι είναι;;;)
Anatole France

5.Η εκπαίδευση είναι το πιο ισχυρό όπλο που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει για ν’ αλλάξει τον κόσμο. (προς το καλύτερο , ελπίζω…)
Nelson Mandela

6.Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να επιτύχουν ανέφικτους στόχους με ανεπαρκή μέσα. Το θαύμα είναι ότι μερικές φορές το καταφέρνουν. (πέστα , χρυσόστομε!)
Dr. Haim Ginott

7. Το σπουδαιότερο αποτέλεσμα της εκπαίδευσης είναι η ανεκτικότητα. (μακάρι...)
Helen Keller

8. Η εκπαίδευση αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ανάπτυξη της ευφυϊας και στην ελευθερία της σκέψης. (σφυρίζω αδιάφορα…)
Bertrand A. Russell


Συνεχίζεται…

Υ.Γ. Τα κακόγουστα (εντός παρενθέσεων)σχόλια είναι δικά μου!!!
Υ.Γ.2 Ζεσταίνομαι!

9/7/08

Πρόγραμμα ανάγνωσης «επαναπρογραμματίζει» τον εγκέφαλο δυσλεξικών μαθητών


Ένα εντατικό πρόγραμμα ανάγνωσης – που εφαρμόστηκε πριν 3 χρόνια στην Αμερική – «επαναπρογραμμάτισε» μόνιμα τον εγκέφαλο δυσλεξικών μαθητών , ανακοίνωσαν πριν λίγες μέρες οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon.

Ο νευροεπιστήμονας Marcel Just δηλωσε στο επιστημονικό περιοδικό «Neuropsychologia» ότι οι εγκέφαλοι 25 μαθητών Ε’ Δημοτικού που συμμετείχαν στο πρόγραμμα επέδειξαν σχεδόν φυσιολογική δραστηριότητα στις περιοχές που σχετίζονται με την ανάγνωση.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ονομάζεται Power4Kids , το παρακολούθησαν 1.500 μαθητές κατά τη σχολική χρονιά 2004-2005 και περιλάμβανε 100 ώρες διδασκαλίας για την ανάγνωση.

Ο Just και οι συνεργάτες του σκάναραν τους εγκεφάλους των μαθητών σε ειδικά μηχανήματα για να μετρήσουν αλλαγές στη ροή του αίματος την ώρα που οι μαθητές διάβαζαν προτάσεις και προσπαθούσαν να τις κατανοήσουν.

Οι μετρήσεις έγιναν πριν από την έναρξη του προγράμματος , αμέσως μετά το τέλος του κι ένα χρόνο αργότερα. Στο τέλος του προγράμματος οι μαθητές που είχαν δυσκολίες στην ανάγνωση επέδειξαν εγκεφαλική δραστηριοτητα παρόμοια με αυτή των μαθητών χωρίς δυσκολίες. Τα κέρδη διατηρήθηκαν κι ένα χρόνο αργότερα!

Πραγματικά ,πρόκειται για μια πολύ ελπιδοφόρα είδηση. Αφού αυτή η μέθοδος μπορεί να έχει μόνιμα αποτελέσματα σε μαθητές της Ε’Δημοτικού , τότε φαντάζομαι ότι τα κέρδη θα είναι πολύ περισσότερα στις πιο μικρές ηλικίες. Ας μην ξεχνάμε ότι όσο πιο μικρή είναι η ηλικία που αντιμετωπίζονται οι συγκεκριμένες δυσκολίες τόσο καλύτερη αναμένεται να είναι και η σχολική πορεία του μαθητή.

Επιπλέον , αυτή η είδηση φανερώνει πως η σωστή εκπαίδευση μπορεί πραγματικά να επηρεάσει τη λειτουργία του εγκεφάλου!!!

Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Πληροφορίες για τη συγκεκριμένη μέθοδο εδώ.

3/7/08

Μπαμπάδες και λίγο Pink Martini


Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008 – Η τελευταία μέρα των μαθημάτων

Στην άδεια -από μαθητές- αίθουσα , ο δάσκαλος τακτοποιεί την έδρα και περιμένει τους γονείς να ΄ρθουν να συζητήσουν και να παραλάβουν τους ελέγχους και τα απολυτήρια των παιδιών.

Για μισό λεπτό!!! Ποιους γονείς; Μήπως θα ήταν πιο σωστό να γράψω ότι «περιμένει τις μαμάδες» ;

Από τους 20 μαθητές της τάξης μόνο σε μια περίπτωση ήρθε μπαμπάς να πάρει τους βαθμούς και να ρωτήσει για το παιδί του. Οι υπόλοιποι (όσοι ήρθαν) ήταν γυναίκες!!!

«Ε,και πού είναι το περίεργο;» θα ρωτήσουν μερικοί…

Σίγουρα , δεν είναι καθόλου περίεργο. Αντίθετα ,αυτός είναι ο κανόνας…
Ό,τι έχει να κάνει με το σχολείο και τα παιδιά είναι σχεδόν πάντα (ευτυχώς ή δυστυχώς) δουλειά των μαμάδων. Ακόμα και το επάγγελμα του εκπαιδευτικού θεωρείται περισσότερο «γυναικείο» παρά «αντρικό»!!! (έλεος...)

Εγώ απλά αναρωτιέμαι : «Αυτές οι γυναίκες μόνες τους τα έκαναν τα παιδιά;;;»


«Πού να βρίσκονται άραγε οι μπαμπάδες;;;»

Μπορεί κάποιος να μου πει ότι οι άντρες δουλεύουν περισσότερες ώρες και γι’ αυτό δεν προλαβαίνουν. Ωστόσο,και οι περισσότερες μαμάδες που ξέρω είναι εργαζόμενες. Πώς τα κατάφεραν ,λοιπόν, και ήρθαν;;;


Εξάλλου , τα ίδια ποσοστά αντρικής συμμετοχής έχω παρατηρήσει και όταν οι συναντήσεις γίνονται απόγευμα…

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις αποτέλεσε ένα βιβλίο που διαβάζω αυτή την περίοδο και έχει τίτλο «Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών». Ο συγγραφέας ονομάζεται John Gottman.

Μεταξύ άλλων , στο βιβλίο αυτό υπάρχει και ένα κεφάλαιο που μιλάει για τον κρίσιμο ρόλο του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών.

Χωρίς καθυστέρηση ,αντιγράφω ορισμένα αποσπάσματα για να σχηματίσετε άποψη:

«Σήμερα παρουσιάζονται όλο και περισσότερες επιστημονικές ενδείξεις ότι οι πατέρες που ενδιαφέρονται και μετέχουν ενεργά στη ζωή των παιδιών τους – ιδίως εκείνοι που είναι συναισθηματικά διαθέσιμοι για τα παιδιά τους- ωφελούν με τρόπο μοναδικό την ψυχική και σωματική τους υγεία. Ένας πατέρας μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά έτσι όπως δεν μπορεί μια μητέρα , ειδικά σε κάποιους τομείς όπως είναι οι σχέσεις με τους συνομηλίκους και οι επιδόσεις στο σχολείο

«Η ζωή των παιδιών βελτιώνεται από ένα πατέρα που είναι συναισθηματικά παρών , αξιόπιστος και ικανός να προσφέρει στα παιδιά του ανακούφιση σε περιόδους αναστάτωσης.»

«Στις έρευνες μας τα παιδιά που τα πηγαίνουν καλύτερα στις σχέσεις με τους συνομηλίκους τους και στις σχολικές τους επιδόσεις ήταν εκείνα των οποίων οι πατέρες αναγνώριζαν τα συναισθήματα τους και επικροτούσαν τα επιτεύγματά τους.»

Τα συμπεράσματα (όπως πάντα) δικά σας!


Πολλές πληροφορίες για το ρόλο του πατέρα μπορείτε να βρείτε και στο Medlook.

Κι επειδή έχουμε καλοκαιράκι και η διάθεση μας είθισται να είναι πιο ανάλαφρη κλείνω την ανάρτηση μ’ ένα υπέροχο τραγούδι (tempo perdido) από τους Pink Martini , τους οποίους σύντομα θα απολαύσουμε και στο Λυκαβηττό. (αν δεν τον ξανακλείσουν…)

(Guest star η Τζίλντα!!!)